Skaryfikacja to znaki na skórze, które uzyskuje się na skutek usunięcia warstwy naskórka. Z powstałej w ten sposób blizny powstaje wzór, którego nie można usunąć ani zmienić. Pozostaje z nami na całe życie. Skaryfikacja to celowe tworzenie blizn na ciele. I wbrew pozorom nie jest to zabieg współczesny lecz sięga swoimi korzeniami bardzo daleko. Sięga on bowiem czasów neolitu i początków cywilizacji. Z taką różnicą, że kiedyś przesłankami ich tworzenia nie była moda, bycie trendy lecz były to względy religijne i społeczne. Techniki te praktykowano na terenach Australii, Amazonii i zachodniej Afryki. A sam proceder zdobienia ciała za pomocą blizn był elementem ceremonii inicjacji młodych mężczyzn i kobiet. Było to swego rodzaju otrzymywanie tożsamości tak jak dzisiaj otrzymywanie dowodu osobistego wraz z ukończeniem 18 roku życia.
Ten bolesny proces czynił z chłopców mężczyzn, a z dziewczynek kobiety, gotowe do współżycia i rodzenia dzieci. Niektóre tatuaże i rytuał skaryfikacji są bardzo bolesne. Istnieje kilka powodów rosnącej popularności skaryfikacji. Jeden z nich to zainspirowanie kulturą innego typu społeczeństwa.
Niektóre plemiona z północnej Ghany stosowały ten rodzaj zabiegu do celów medycznych. Ponieważ twierdzono, że choroby biorą się z tak zwanej „zepsutej krwi”, to poprzez nacinanie skóry, upuszczenia krwi i wprowadzenia lekarstwa bezpośrednio do rany uzdrowi taką osobę. Inna przyczyna tego procederu to rodzaj stygmatyzacji, na przykład wojownicy wycinali sobie w skórze ornamenty charakteryzujące ich walki, odwagę, a nawet porażki.
Ten bolesny proces czynił z chłopców mężczyzn, a z dziewczynek kobiety, gotowe do współżycia i rodzenia dzieci. Niektóre tatuaże i rytuał skaryfikacji są bardzo bolesne. Istnieje kilka powodów rosnącej popularności skaryfikacji. Jeden z nich to zainspirowanie kulturą innego typu społeczeństwa.
Niektóre plemiona z północnej Ghany stosowały ten rodzaj zabiegu do celów medycznych. Ponieważ twierdzono, że choroby biorą się z tak zwanej „zepsutej krwi”, to poprzez nacinanie skóry, upuszczenia krwi i wprowadzenia lekarstwa bezpośrednio do rany uzdrowi taką osobę. Inna przyczyna tego procederu to rodzaj stygmatyzacji, na przykład wojownicy wycinali sobie w skórze ornamenty charakteryzujące ich walki, odwagę, a nawet porażki.
Różne metody skaryfikacji – różne efekty
Zabieg skaryfikacji jest zabiegiem bardzo inwazyjnym. I o tym musimy pamiętać. Moda modą, uroda urodą (są przecież różne kanony piękna), ale jak by nie patrzeć to ingerencja w ciało. Są różne metody skaryfikacji począwszy od cięcia skalpelem, poprzez zamrażanie ciekłym azotem, wypalanie, usuwanie skóry, stosowanie środków chemicznych po specjalną maszynkę do tego służącą. Od tego jaką metodę wybierzemy zależy efekt który chcemy uzyskać.
Jeżeli już mowa o metodach to warto wiedzieć, że najbardziej bezpieczną jest elektrokoagulacja. Polega ona na tym, że używany jest specjalny nóż elektryczny przez który przepływa prąd. Poprzez takie działanie białko tkankowe zostaje niejako ścięte. Zamykane są również naczynia krwionośne skóry, tkanki podskórnej oraz błon śluzowych. Daje to efekt poparzenia skóry. W efekcie elektrokoagulacji możemy osiągnąć efekt wgłębienia w skórze jako blizny zanikowej lub odkształcenia.
Wzornictwo jest uboższe niż w przypadku tatuaży. Tatuaż jest bardziej precyzyjny jeżeli chodzi o detale, bo i inna jest to metoda. Skaryfikacja to wzory bardziej uproszczone. Powszechnie dominują motywy zwierzęce, abstrakcyjne figury, ornamenty.
Czas gojenia się ran po skaryfikacji
Zależy on od głębokości i wielkości rany, a przedział czasowy waha się w granicach od trzech tygodni do miesiąca.
Zalecenia po zabiegu skaryfikacji
Rany należy przemywać wodą utlenioną w celu dezynfekcji. Należy zmieniać opatrunki przy zachowaniu higieny rąk i samego opatrunku by nie wdała się żadna infekcja czy zakażenie.
Oryginalność jest na topie
Eksponowanie ciała to wyrażanie swojej osobowości. Nie boję się, nie wstydzę własnego ciała, mam coś czego inni nie mają, ot bliznę. I wszystko ok. Przecież każdy z nas z natury jest już oryginalny od urodzenia, każdy ma swój kod genetyczny, niepowtarzalny i oryginalny. Nawet jeśli zewnętrznie jesteśmy podobni z drugą osobą to na pewno nie oznacza, że jesteśmy tacy sami. Bo różni nas sposób zachowania się, poglądy itd.
Po co się oszpecać? Osoby, które decydują się na samookaleczanie chcą być zauważeni to fakt, może chcą pokazać innym co czują, jakie jest ich usposobienie. Często jest to odzew na to co się dzieje w życiu człowieka lub działo.
Podsumowując
Skaryfikacja to blizny na żądanie! Chwilowa zachcianka? O tym nie ma mowy. Nawet jeśli jest chwilowa pozostanie na całe życie. Zdobienie ciała jest powszechnie znane i używane, począwszy od kosmetyków, malowania, przekłuwania czy tatuowania się. Ale mnie wciąż skaryfikacja dziwi i szokuje i nic na to nie poradzę, chociaż toleruję i akceptuję wybory innych to jednak wciąż nie rozumiem.
