Wyjątkowe kobiety : Sabina Spielrein cz. 1
 
Bywa, że historia obywa się z wybitnymi kobietami w sposób okrutny. Były niedoceniane wśród współczesnych, zapomniane i bywa że okradane z dorobku. Ich odkrycia często zawłaszczali mężczyźni. Tak się stało z postacią, o której dziś chcę opowiedzieć.
            Sabina Spielrein, rosyjska żydówka, znana tyko w niewielkim kręgu ludzi fascynujących się psychoanalizą. Kojarzona jest głównie jako „kochanka Junga” za przyczyną filmu Dawida Cronenberga „Niebezpieczna metoda”. Przedstawiam więc dziś te wyjątkową osobę w szerszej perspektywie jej życia i osiągnięć.
 
Dzieciństwo
Urodziła się w 1885 roku. Ojciec Nikolai pochodził z Warszawy i był przemysłowcem, mama Eva zaś jako jedna z pierwszych kobiet w Rosji miała wykształcenie uniwersyteckie i była dentystką. Sabina była bardzo zdolnym dzieckiem, mówiła płynnie w trzech językach. Miał siostrę i trzech braci, którzy zostali wybitnymi naukowcami. Jeden z nich Izaak był sowieckim psychologiem i pionierem psychologii pracy. Dzieciństwo dziewczynki nie należało do łatwych i doświadczała przemocy ze strony obojga rodziców, z tego powodu cierpiała na więc objawów somatycznych i obsesję.. Uczęszczała do szkoły Froebel a potem do gimnazjum Jekaterianskiego w Rostowie. Tam osiągnęła mistrzostwo w nauce, muzyce i językach. Jako nastolatka była niespokojna i emocjonalna, wtedy tez postanowiła wyjechać za granice celem nauki w zawodzie lekarza.
 
Choroba
            W 1904 roku po nagłej śmierci siostry Emilii  trafiła do sanatorium psychiatrycznego z powodu załamania nerwowego. Jej stan jednak nie ulegał poprawie i w konsekwencji przeniesiono ja decyzja rodziców do szpitala psychiatrycznego w Zurychu. Tam została pierwszą pacjentką Carla Junga. Rozpozna on u swej pacjentki psychozę histeryczną i sięgną po nową metodę leczenia opracowana przez Zygmunta Freuda, psychoanalizę. Oparta o rozmowy metoda przyniosła bardzo szybko dobre skutki, wyznania Sabiny sprawiły iż zarządzeniem dyrektora szpitala została oddzielona od rodziny. Bardzo szybko wyzdrowiała i w krótkim czasie złożyła podanie do szkoły medycznej i zaczęła pomagać Jungowi w jego laboratorium i pozostała na terenie szpitala z własnego wyboru kontynuując studia medyczne.
 
Wykształcenie
            Wyróżniała się szerokim wachlarzem zainteresowań, od filozofii, religii po językoznawstwo i biologie ewolucyjna. Współpracowała nie tylko z Jungiem ale i z innymi członkami medycznego personelu szpitala w którym wcześniej była leczona. To też przyczyniło się do tego, iż postanowiła specjalizować się w dziedzinie psychiatrii. W 1911 roku obroniła na Uniwersytecie w Zurychu pierwszą w historii pracę doktorską w tej nowej dziedzinie opisując seksualne uwarunkowania schizofrenii i stała się pierwszą w historii pacjentka psychiatryczną,  która skończyła studia medyczne i została terapeutą. To pierwsza napisana przez kobietę praca o psychoanalizie, i jedna z pierwszych o samej schizofrenii.
 
Współpraca z Jungiem
            Czas studiów i współpracy w szpitalu psychiatrycznym to czas wyjątkowy dla Sabiny z powodu jej miłości do Junga. Podczas terapii i współpracy nawiązała się nie tylko naukowa przyjaźń. Ta relacja miała bardzo silne podłoże intelektualne. Wspólnie dochodzili do wielu wniosków, opracowywali nowe teorie. Jako twórczą partnerka Junga była mu inspiracją to ona jest autorem pojęć animy i animusa, które to zawarł w swych teoriach psychologii głębi. Bieg historii sprawił, iż wszelkie w tym zasługi zostały przypisane Jungowi. Romans ten skończył się nagle, poinformowana o fakcie żona Junga zgłosiła sprawę pracodawcom męża i rodzicom Sabiny. Jung zdecydował o zaprzestaniu kontaktu i zmienił miejsce pracy. Ona sama pisze o tym później , iż miłość do Junga przyniosła jej tyko cierpienie i nazywa te relacje poezją nie romansem. Wpisy z pamiętnika na cztery miesiące przed opuszczeniem Zurychu i Junga sugerują wręcz, że nie było między nimi kontaktów seksualnych …” wtedy nasza przyjaźń zostałaby zniszczona przez intymny związek.” Nie do końca więc wiadomo jaki typ relacji łączył tych dwojga.
 
Współpraca z Freudem
            W 1911 roku Sabina rozpoczęła współpracę z Freudem i tym samym stała się jedyna kobietą w Wiedeńskim Stowarzyszeniu Psychoanalizy. Jej prace tam przedstawiane nie były traktowane poważnie, ale tez Freud chętnie z nich skorzystał i kilka lat później sam poświęci się zagadnieniom destrukcji o których właśnie traktowała Spielrein, ona sama podejrzewała tu plagiat. Freud dopiero w 1920 roku uszanował jej zdanie poświęcając jeden przypis w swojej pracy jej nazwisku. Tymczasem jej własne prace zostały zapominane. Jung wykonuje podobny gest ponad 30 lat później w 1952 roku, wspominając wkład Sabiny Spielrein w rozwój koncepcji popędu śmierci. Warto zaznaczyć iż Sabina nie godziła się by psychoanaliza redukowała kobiety do „pasywnej” roli jaką narzucała im funkcja reprodukcyjna, dlatego też jej poglądy nie były mile widziane wśród męskiego grona psychoanalityków.