O witaminie D ostatnio słyszymy dosłownie wszędzie. Zaleca się ją przyjmować przez cały rok, a specjaliści zgodnie twierdzą, że większość z nas ma jej znacznie niedobory. Czy jednak prawdą jest, że owa witamina jest cudownym środkiem na wszelkie dolegliwości? Przyjrzyjmy się temu bliżej.
Witamina D – do czego jest nam potrzebna?
Witamina D pełni wiele ważnych funkcji w ludzkim organizmie, dlatego ważne jest, aby utrzymać jej prawidłowy poziom. U kobiet zapobiega powstawaniu endometriozy, a u mężczyzn wspomaga proces powstawania plemników.
Witamina D zapobiega powstawaniu krzywicy u dzieci, a u dorosłych osteoporozie. Wspomaga układ kostny i zapobiega powstawaniu próchnicy na zębach.
Kiedy zaczyna jej brakować w organizmie, to pojawia się nadciśnienie tętnicze oraz niewydolność serca.
Witamina D bierze udział w aktywacji białek, które działają antybakteryjnie. Wspomaga układ odpornościowy.
Ważne jest, aby nie dopuścić do niedoboru witaminy D u dzieci, przez co można zapobiec powstawaniu chorób autoimmunologicznych w późniejszych latach. Dodatkowo odpowiedni poziom witaminy D w organizmie może skutecznie zapobiegać powstawaniu zmian nowotworowych.
Śmiało można powiedzieć, że witamina D jest nam niezbędna, co potwierdzają liczne badania naukowe.
Skąd brać witaminę D?
Witaminę D w najprostszy sposób można pozyskać z produktów, które spożywamy każdego dnia. Dieta bogata w ryby, sery i mleko dostarcza sporej jej ilości.
Jednak witaminę D produkuje również ludzka skóra na skutek działania na nią promieni UVB, czyli słońca. Jednak w naszym klimacie tego słońca nie mamy zbyt wiele. W okresie od kwietnia do września warto wystawiać się na działanie promieni słonecznych na co najmniej 15 minut każdego dnia. Najlepiej jest to robić w godzinach od 10 do 15. Wystarczy odsłonić twarz, ręce i nogi, oczywiście nie stosując żadnych kremów z filtrem. W ten sposób w skórze zacznie się syntetyzować witamina D, która jest nam tak niezbędna.
Przez pozostałą część roku powinniśmy tę witaminę suplementować.
Czym grozi niedobór witaminy D?
Witamina D bierze udział w wielu procesach, które warunkują prawidłowy wzrost, rozwój i funkcjonowanie organizmu człowieka. Jej niedobór może być dosłownie opłakany w skutkach.
Do najpoważniejszych zaburzeń związanych z niedoborem witaminy D należą: krzywica, osteoporoza, nawracające złamania kości, zaburzenia trawienia i wchłaniania, mukowiscydoza, zapalenia jelit, niewydolność wątroby, cholestaza, niewydolność nerek, kamica nerkowa, choroby tarczycy, otyłość, upośledzenie umysłowe, autyzm, padaczka, stwardnienie rozsiane, dystrofia mięśniowa, astma, atopowe zapalenie skóry, reumatoidalne zapalenie stawów, Hashimoto, cukrzyca typu 1, infekcje układu oddechowego, nowotwory, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2, zespół metaboliczny.
Tych zaburzeń jest naprawdę wiele, dlatego nie warto ryzykować niedoborem witaminy D.
Suplementacja witaminy D
Dla różnych grup są różne zalecenia suplementacji witaminy D. W zależności od tego, ile przebywa się na słońcu, jak wygląda codzienna dieta oraz jaki jest stan organizmu. Jednak można przyjąć pewne ogólne założenia, których przestrzeganie zapobiegnie powstawaniu niedoborów.
Kobiety ciężarne oraz karmiące piersią powinny przyjmować 2000 jednostek na dobę. Dzieci do 6. miesiąca życia 400 IU na dobę. Dzieci pomiędzy szóstym a dwunastym miesiącem życia 600 IU na dobę. Dzieci powyżej roku aż do 10 lat powinny przyjmować 1000 IU na dobę. Wyjątek stanowią dzieci otyłe, u których dawkę można zwiększyć aż do 4000 IU na dobę.
Pomiędzy 11 a 18 rokiem życia należy spożywać 2000 IU na dobę. Przy otyłości można zwiększyć tę dawkę do 4000 IU na dobę.
Pomiędzy 19 a 65 rokiem życia należy przyjmować 2000 IU na dobę, a dawkę tę można zwiększyć przy wystąpieniu nadwagi aż do 4000 IU na dobę.
Seniorzy powinni przyjmować do 4000 IU na dobę.
