Idę ulicą i widzę matkę z dwójką dzieci. Dzieciaki uśmiechnięte, zadowolone, całkiem normalne. A mama? Mama no cóż… spora nadwaga, podkrążone oczy, totalnie zmęczona.
Wchodzę do sklepu, a tam kolejna rodzinka w komplecie. Uśmiechnięty tatuś, szczupły, niemalże zrelaksowany przechadza się alejkami sklepowymi. Wesołe dzieciaki, takie całkiem normalne, biegają gdzieś po sklepie. Na samym końcu idzie ona – MAMA – pcha ciężki wózek pełen zakupów, nerwowo rozgląda się za rozbrykanymi pociechami, zestresowana, przemęczona.
Jak często widzisz takie widoki? Udręczonej Matki Polki, która wszystkie obowiązki dźwiga na swoich barkach? Ja mam wrażenie, że widzę je na każdym kroku. W którąkolwiek stronę nie odwrócę głowy, tam widzę właśnie tę matkę. Zaniedbaną, zapracowaną, zestresowaną, przytłoczoną rzeczywistością. Czy tak naprawdę musi być?
Wchodzę do sklepu, a tam kolejna rodzinka w komplecie. Uśmiechnięty tatuś, szczupły, niemalże zrelaksowany przechadza się alejkami sklepowymi. Wesołe dzieciaki, takie całkiem normalne, biegają gdzieś po sklepie. Na samym końcu idzie ona – MAMA – pcha ciężki wózek pełen zakupów, nerwowo rozgląda się za rozbrykanymi pociechami, zestresowana, przemęczona.
Jak często widzisz takie widoki? Udręczonej Matki Polki, która wszystkie obowiązki dźwiga na swoich barkach? Ja mam wrażenie, że widzę je na każdym kroku. W którąkolwiek stronę nie odwrócę głowy, tam widzę właśnie tę matkę. Zaniedbaną, zapracowaną, zestresowaną, przytłoczoną rzeczywistością. Czy tak naprawdę musi być?
Dbasz o rodzinę, o siebie wcale
Rozejrzyj się dookoła. Jak często spotykasz takie rodziny: ojciec i dzieciaki mają mniej więcej prawidłową wagę ciała, a matka ma widoczną nadwagę? Zastanawiałaś się nad tym, dlaczego tak się dzieje? Bo mamuśka podjada słodycze? Bo zjada resztki po całej rodzinie? Nie! Bo nie dojada! Bo odżywia się nieregularnie! Bo zapomina o sobie, tak bardzo troszcząc się o najbliższych.
Kto ma dzieciaki w domu, ten wie, że one zawsze dostają rano śniadanie. Tego śniadania z reguły nie zjada matka. Dlaczego? Bo dzieci przed wyjściem do szkoły muszą zjeść porządne śniadanie! Bo mąż, który idzie rano do pracy także musi zjeść pyszne śniadanie, które przygotuje mu kochana żona. A kiedy ona sama ma zjeść to śniadanie, które jest tak ważnym posiłkiem każdego dnia? W biegu? Na stojąco? Coś tam wrzuci na ząb, najwyżej zje większy obiad za kolejnych kilka godzin. To tak nie działa.
Mama dlatego jest otyła w przeciwieństwie do reszty rodziny, bo dbając o innych zapomina o sobie. Może warto byłoby zacząć celebrować wspólnie posiłki? Usiąść razem do stołu i spokojnie zjeść? Ale wiecie! Tak wszyscy razem! Może wtedy i mama miałaby prawidłową wagę?
Nie musisz robić wszystkiego sama
Matki często same zapędzają się w kozi róg. Tak, tak! Kochane mamusie! Same jesteście sobie winne. Dlaczego? Bo nie musicie wszystkiego same!
Dzieci do szkoły może zawieźć tatuś lub partner, a nawet babcia, dziadek czy ciocia. Nie musicie same tego robić. Zakupy może zrobić inny domownik, najlepiej mężczyzna, bo on może dźwigać ciężkie torby, a wy tego nie musicie robić. Nie musicie nawet stać przy garach każdego dnia, bo co się stanie jak od czasu do czasu zamówicie gotowe danie albo pójdziecie do restauracji? Oj jak fajnie, jak ktoś zrobi, poda ciepłe do zjedzenia i jeszcze po Was posprząta!
Nie bierzcie wszystkich obowiązków na siebie. Zacznijcie wymagać więcej od swoich bliskich. Oni też mają ręce i nogi. Trzeba im tylko to pokazać. Dlaczego dziecko nie może wynieść śmieci czy podlać kwiatów w domu? Dlaczego mąż nie może odrobić lekcji z dzieckiem czy zmyć naczyń? Otóż może! Nie ma ku temu żadnych przeciwwskazań! Tylko my, kobiety, musimy przestać być takie dzielnie i samodzielne.
Nam też może się nie chcieć! My też mamy prawo być zmęczone, zestresowane czy niewyspane! Mamy prawo powiedzieć nie! Im więcej będziemy brać na swoje barki, tym szybciej wylądujemy na kozetce u psychiatry. Nie wierzycie? Nie radzę przekonywać się o tym na własnej skórze!
